| Nie masz produktów w koszyku |
Ciemno - szary dzban z jednym uchem, przykład ceramiki siwej – perły Regionu Wschód - najbardziej unikatowej i najstarszej polskiej ceramiki, obecnie już rzadko spotykanej. Będzie stanowić efektowny element dekoracyjny w nowoczesnych i tradycyjnych wnętrzach.Wytwarzany ręcznie, tradycyjną XVIII-wieczną metodą. Twórca zachował typowe dla siwaków zdobienia. Dzięki szlifowaniu naczynia polnym krzemieniem, odbija ono światło, co tworzy niepowtarzalny efekt. Warto zwrócić uwagę na proporcjonalność kształtów naczynia. Dzban posiada, wypalony na dnie monogram twórcy, potwierdzający jego pochodzenie. Oryginalność naczynia można poznać również po owalnych, jaśniejszych śladach na jego powierzchni, będących efektem tradycyjnego sposobu wypalania.
Zobacz pomysły architekta wnętrz na wykorzystanie siwaków w aranżacji przestrzeni – inspiracje.
Ceramika siwa to najbardziej unikatowa i mająca najstarsze tradycje polska ceramika. Siwaki – czyli naczynia wykonane tą techniką - występowały na ziemiach polskich już w czasach starożytnych. Ich ślady możemy odnaleźć m.in. w kulturze łużyckiej (1300 – 500 r. p.n.e.), celtyckiej (III w. p.n.e.) oraz wykopaliskach z tzw. okresu rzymskiego (0 – 400 r. n.e.). Co ciekawe, na naczyniach z okresu rzymskiego odnajdujemy zdobienia ornamentem gładzonym, wykonanym w sposób identyczny, jak na współczesnych naczyniach. Świadczy to o tym, że technika wykonania siwaków na przestrzeni wieków zmieniła się jedynie w niewielkim stopniu.
Badania dowodzą, że ceramika siwa była popularna na terenie całej Polski. Stopniowo, z powodu rozwoju ceramiki glazurowanej, była wypierana z różnych regionów, zachowując się jedynie na wschodzie. Dziś ceramikę siwą wytwarza się już wyłącznie w jednej wsi : Czarnej Wsi Kościelnej. Zachowane tu pracowanie garncarskie kultywują XVIII wieczne tradycje ręcznego wyrobu ceramiki siwej, stosując te same zdobienia i formę naczyń, zgodną z tradycją przekazywaną kolejnym pokoleniom garncarzy. Warto również podkreślić, że każdy garncarz ma swój indywidualny wzór i zdobienia.
Pan Jan – garncarz z Czarnej Wsi Kościelnej jest przedstawicielem młodszego pokolenia garncarzy. Reprezentuje już czwarte pokolenie garncarzy, pielęgnując rodzinne tradycje. O swoim rzemiośle opowiada w ten sposób: „…No zdobimy trochę siwaki, wypalane są i glansowane, po wypaleniu mają taki kolor stalowy. (...) Glasuje się krzemieniem polnym, kiedy dzbanek podeschnie, taki się połysk robi, normalnym takim krzemieniem polnym. (...) Jak on jest wyglansowany, to wtedy całkiem inny efekt ma. Są wzorki robione w tych buńkach, dzbanach czy dwojakach. Staramy się takie tradycyjne robić, które były robione z XVII wieku, i żadnych wzorków tutaj nie wprowadzamy innych, chyba że na zamówienia, a tak tradycja została zawsze ta sama, jak kiedyś ojciec robił dziadek i pradziadek. I każdy garncarz ma swój wzór, inne zdobienia, inne polewy, malowania. (...) Tradycyjne formy to właśnie zostały u nas - gary, buńki, dwojaki, donice, misy, dzbany, takie jak kiedyś robili, takie zostały tradycyjne, nie żaden wzór wymyślany, troszkę może kiedyś robili bardziej proste.” (cytat pochodzi z artykułu „Czarna Wieś Kościelna, opublikowanego na portalu http://www.jarmarkjagiellonski.pl)
Wyrób siwaków nazywa się zwyczajowo "duszeniem siwaków". Naczynia toczy się na kole garncarskim. Kiedy są już uformowane, zdobi się je. Następnie muszą schnąć od kilku do kilkunastu dni. Kolejnym etapem produkcji jest przygotowanie mieszanki mini ołowianej i zmielonego piasku. Mieszanką tą oblewa się naczynie, by po wypaleniu zapewnić mu odpowiednią szczelność. Wypalanie naczyń w szczelnie zamkniętym piecu trwa około 13-14 godzin. Temperatura wypalania osiąga około 950 stopni Celsjusza. Do wypalania siwaków nadają się tylko tradycyjne piece, w których pali się drewnem. Stalowo-siwa barwa siwaków uzyskiwana jest właśnie na tym etapie produkcji, przez redukcję tlenu ze związków żelaza, zawartych w glinie, dzięki zamknięciu dopływu powietrza w końcowej fazie wypału. Gładką powierzchnię i połysk siwaki zawdzięczają tzw. „gładzeniu” - czyli szlifowaniu naczynia zwykłym polnym krzemieniem.
Na razie nie dodano żadnej recenzji.
