| Nie masz produktów w koszyku |
Ręcznie zdobiona, średniej wielkości, tradycyjna białoruska szkatułka z drewna. Szkatułkę polecamy do przechowywania biżuterii i innych drobnych przedmiotów. Jest pomalowana ciemnobrązową bejcą i lakierem i pięknie udekorowana słomianymi elementami. Na wieczku i z przodu szkatułki umieszczono misterną słomianą aplikację złożoną ze szlaczków przedstawiających zgeometryzowane kwiaty oraz figury geometryczne. Wzór jest wyjątkowo gęsty, a złocista słoma wyraźnie odcina się od ciemnego tła, co sprawia, że szkatułka jest niezwykle ozdobna. Warto zwrócić uwagę na precyzję wykonania – wzór składa się z wielu, niekiedy bardzo drobnych, elementów, które starannie dopasowano, by uzyskać harmonijną kompozycję. Lekko wypukłe wieczko umieszczone jest na metalowych zawiasach, umożliwiających jego otwarcie. Wewnątrz szkatułka wyścielona jest miękkim, fioletowo-bordowym aksamitem. Wytwarzanie wyrobów zdobionych słomą lub wykonanych za słomy ma na Białorusi wielowiekowe tradycje. Pochodzące stąd słomiane produkty cechuje prawdziwe mistrzostwo.
Wytwarzanie wyrobów zdobionych słomą lub wykonanych za słomy ma na Białorusi wielowiekowe tradycje. Jego historia związana jest ze starodawnymi wierzeniami dotyczącymi chleba i słomy. Według dawnych tradycji słoma i ziarno były postrzegane jako symbole sił żywotnych przyrody. Z tego przekonania wyrosło wiele białoruskich obrzędów, takich jak przechowywanie w domu ostatniego snopu zboża, żeby dom ominęły nieszczęścia, wykonywanie z ostatniego snopa figury baby, którą zostawiało się na polu, żeby je chroniła, wróżby związane ze słomą, sadzanie panny młodej na słomie „żeby siła roślin udzieliła się młodej rodzinie i w przyszłości ich dzieciom”, obdarowywanie się słomianymi lalkami czy palenie lub topienie Marzanny . Stopniowo, wraz z zanikiem dawnych wierzeń, słomiane przedmioty traciły swoją pierwotną symbolikę, a na pierwszy plan wysuwały się ich funkcje użytkowe. Ze słomy wylatano skrzynie do przechowywania różnych produktów – m.in. ziarna. Wykonanym techniką spiralnego plecenia pojemnikom nadawano różne formy i wielkości. Największe mogły pomieścić dziesiątki kilogramów ziarna. Największy rozwój plecionek ze słomy nastąpił na przełomie XVIII i IX wieku. Plecionki ze słomy przejęły wówczas funkcje artystyczne. Białoruscy mistrzowie tworzyli tak unikatowe i zachwycające dzieła sztuki jak słomiane Carskie Wrota, które są częścią ikonostasu w prawosławny i greko-katolickich kościołach. Prawdopodobnie w niektórych unickich kościołach całe ikonostasy miały słomianą oprawę. Do naszych czasów zachowały się trzy egzemplarze słomianych Carskich Wrót – dwa są przechowywane w Muzeum białoruskiej sztuki ludowej we wsi Raubiczi pod Mińskiem, jeden w Grodzieńskim Muzeum Historyczno-Archeologicznym. Plecionkarstwo ze słomy przeżyło odrodzenie w latach 60. XX w. Przyczyniła się do tego Wiera Gawriluk, która odtworzyła dawne sploty i sposoby wyrobu słomianych figurek, które jeszcze zachowywały się w pamięci wiejskich mieszkańców. Choć dziś ze słomy nie tworzy się już tak wybitnych dzieł jak ikonostasy, wyrób słomianych przedmiotów przetrwał w tradycji białoruskiej. Białoruś może się poszczycić prawdziwym mistrzostwem w dziedzinie tworzenia wyrobów ze słomy. Pełnią one obecnie funkcje dekoracyjne, są wytwarzane jako zabawki, ozdoby choinkowe lub przedmioty użytkowe.
Na razie nie dodano żadnej recenzji.
